In tegenstelling tot een subjectclassificatie worden in een objectclassificatie niet onderwerpen van documenten maar individuele objecten zelf geklasseerd, zoals organisatorische eenheden voor gezondheidszorg, geneesmiddelen, medisch specialistische verrichtingen, doodsoorzaken, ontslagdiagnosen en wijzen van functioneren van mensen.

In het eindrapport van de WCC* heb ik voor het eerst geprobeerd te beschrijven hoe deze objecten verschillen in classificatiemogelijkheden.

Elk soort object kan als volgt voor de meeste gebruikers afdoende worden ingedeeld:

1. vestigingen/praktijken in de zorg door het fysiek adres en de soort zorg
2. geneesmiddelen door een aantal intrinsieke kenmerken in een vaste volgorde
3. medisch specialistische verrichtingen, als uitwerking van een internationale classificatie
4. overledenen door deze te tellen naar doodsoorzaak en ziekenhuispatienten door deze te tellen naar ontslagdiagnose, elk volgens uitvoerige toepassingsregels
5. wijzen van functioneren van mensen door het meten van kenmerkende functionele en anatomische eigenschappen, activiteiten, participatiegebieden en - negatief of positief uitwerkende - externe factoren.

Gebruikers(groepen) hebben bij elk soort object echter ook eigen belangen en een verschillende machtspositie, waardoor het resultaat van standaardisatie begrensd kan worden:

1. terwijl voor vestigingen van zorginstellingen sinds 1980 een unieke WCC-code aan de hand van adres en zorgsoort als standaard kon functioneren, is dit voor praktijken van beroepsbeoefenaren nooit gelukt omdat deze feitelijk al als persoon geregistreerd waren door overheid en ziektekostenverzekeraars en de wens ontbrak dit te veranderen
2. enerzijds werkt de door de WCC uitontwikkelde en verder in de kring van de KNMP beheerde G-standaard sinds de jaren 80 naar behoren, hoewel het bepaalde gebruikers(groepen) te ver ging om geneesmiddelen tot op het chargenummer te klasseren; anderzijds leidde de extra wens om van nagenoeg identieke produkten alleen de goedkoopste te vergoeden tot een voor beleidsmakers meer doelgerichte objectclassificatie, die overigens gebaseerd is op een internationale WHO-classificatie
3. voor de medische statistiek functioneerde vanaf 1989 een WCC-standaard waarmee de classificatiemogelijkheid van in frasen in te delen klassen gerealiseerd had kunnen worden; deze ontwikkeling is gepasseerd door de DBC's en hun vervolg
4. de 10e revisie van de objectclassificatie van directe benamingen van ziekten enz. is sinds 1996 voor doodsoorzaken en sinds 2013 voor ontslagdiagnosen van ziekenhuispatiënten in gebruik, zie verder doelgerichte objectclassificaties: de ICD-10
5. met objectclassificaties voor de eerder onder 5 genoemde kenmerken van mensen lijkt het einde van de mogelijkheid tot standaardclassificaties te zijn bereikt, zie verder doelgerichte objectclassificaties: de ICF.

* voor de liefhebber, zie de download in 'eenheid van taal'.

** De standaardclassificatie van medisch specialistische verrichtingen, versie 2.6, is nog steeds in een browser te raadplegen.